" ขอโทษที่หาเรื่อง "

วันนี้ยุ่งตั้งแต่เช้าเลย..เบื่อทำงานแล้วนะเนี่ย
แต่ก็ต้องทำเพราะยังไม่มีใครมารับเลี้ยง.....

เมื่อวันศุกร์ (6/03/09) โทรคุยกะเท่ร๊ากกก (ไอบิว) เรื่องกู้เงินซื้อคอนโด

แบบว่าอยากได้อย่างรุนแรง "หัวสูงแต่กำลังเงินมิมี" 555+

ราคาเกือบ 2 ล้าน เครียดเลยอยากได้..ไอบิวเลยบอกว่าให้หาผู้กู้ร่วม

อาจจะเป็นพ่อ หรือแม่ หรือน้องไรงี๊...เห่อ เศร้าหนักแบบว่าน้องก็ยังเรียนอยู่

จะขอให้พ่อกะแม่มากู้ร่วมก็ไม่ได้เพราะเค้าไม่สนับสนุนเรื่องซื้อคอนโดเอาซะเลย

พ่อกะแม่อยากให้ซื้อบ้านมากกว่า (_ _)! ...........เซ็ง ทำไงดี
ความต้องการมันมีท่วมท้นแต่เงินมันมิมีอ่ะเดะ .....................หุหุ

สุดท้ายก็ไม่ได้ทำสัญญาจองห้องไว้.. นี่ถ้าทำสัญญาจองห้อง

ต้องมาเครียดหนักกว่าเก่าอีกเพราะกู้ธนาคารไม่ผ่านชัวร์ !!

บอกแล้วว่าใฝ่สูงงงงงง 555555555555+...........

วันนั้นเซ็งจิตเลยไปเที่ยวกะเพื่อนที่ Inch (ที่จริงนัดไว้ตั้งนานละ )

[อยากให้ที่รักได้เที่ยวหลังสอบเสร็จน่ะ...]

รัชดาซอยที่เท่าไหร่ไม่รู้..รู้แต่ว่าวันนั้นสาว FHM พรึบ!!!

สวยๆท๊างน๊านนนนนนน..ไม่เข้าใจว่าเค้ากินอะไรเป็นอาหาร แมร่ง...

พุงงี๊ไม่มีเล้ยย..ส่วนหน้าทองแบนราบบบ

((แอบสงสารเพราะเค้าไม่มีจะกินเหมือนเรา...พุงเราหย่ายกว่าเย๊อะ 555+) )

คืนนั้นก็โทรหาไอบิวบอกมันว่าคืนนี้จะไปหาผู้กู้ร่วม (ปากเก่ง!!) ...

ไอบิวบอกว่าก่อนจะตกลงปลงใจกะใคร
ต้องขอดูบัญชีเงินฝากเค้าก่อน ไม่ห้ามแล้วยังยุตรูอีก!

บร้าไปแย๊วววว..ชั๊นรักเดียวใจเดียวย่ะ..ปากหมาไปงั๊นแหละ

วันนั้นไปเที่ยวกะเจย์แล้วก็เพื่อนๆสมัยที่เรียนม.ปลายอ่ะ

ก็สนุกดีเหมือนทุกครั้งนะ...แต่ชั๊นไปรอพวกแกนานมากขอบวกกก

ไอโอก็โทรมาตามให้รีบไปรอเป็นเพื่อนมันหน่อย...มันโทรมาตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่ง

ไอ้เราก็หน้าตาดีขนาดหนักกว่าจะแต่งหน้าจากหน้าศพเป็นหน้าคนได้ก็ต้องใช้เวลา

สรุปว่าไปถึง Inch 4 ทุ่ม..ยังไม่มีเพื่อนคนไหนโผล่หัวออกมาเลย..

พอไปถึงได้สักพัก...ไอโอก็ทิ้งเรานั่งคนเดียวซะง๊านน...เขิลนะเนี่ยแบบว่าไม่เคยไปก่อนเวลานัดหมาย 555+
กว่าเพื่อนๆจะเสด็จมากันได้ก็เกือบเที่ยงคืน...ตรูจิเมาแป๊บซี่อยู่แล้ว !!

ส่วนเจย์ก็ตามมาติดๆ..ตัวเองมาช้ามากแต่เค้าไม่อยากโทรตามเพราะว่าเราเพิ่งทะเลาะกัน

ด้วยเรื่องปัญญาอ่อนของเค้าเอง..กำม๊ะ????

มีเรื่องอยากจะด่าไอผะชายคนนึงมาก...แมร่งเชรี้ยเจงๆ

มันเห็นผะหญิงเอาไว้เล่นหรือไงฟระ...แสรดดดดดด พูดแล้วก็โมโห

ตอนที่ผับใกล้จะเลิกอ่ะไอผะชายเลวนั่นแมร่งมาดึงแขนเพื่อนเรา...

สักพักก็มาจับมือเรา..ไอเชรี้ย! (ไม่ยอมจับมือเราคนเดียว..อ้าววว!)

อ้วนแล้วไม่เจียม...แสรดดดดดด เลยฟ้องเจย์...แต่ที่รักเค้าน่ารักมาก

....

.......

เจย์ : เค้าคงจำตัวเองได้อ่ะแล้วนึกว่าตัวเองมีใจเพราะไปเดินชนเค้าหน้าห้องน้ำ

แจง : เหอะ เหอะ เค้ามิด้ายตั้งใจนะก๊ะ...ตอนนั้นปวดฉี่โค-ตรรรรรร

แมร่งอีผะชายนี่ก็เลวไม่เลิก...พอพวกเราไม่เล่นด้วยไม่คุยด้วย

มันก็เดินไปคุยกะผะหญิงอีกคนนึง...ไปดึงเค้าจะให้เค้ากลับกะมัน.....มันเชรี้ยม๊ะ???

เห็นแล้วมันน่ารังเกียจเท่สู๊ดดดดด....แมร่งอ้วนแล้วไม่เจียม

(แต่ถ้าเป็นทอมอ้วนแจงรับด้ายยยย....หุหุ)

สรุปคืนนั้นกลับตี 3 กว่าจะถึงห้องก็เกือบตี 4 ง่วงมักมาย.......

คืนนี้เจย์มานอนที่ห้องด้วย (เพราะโดนบังคับมา....อิอิ) กลับถึงห้องอาบน้ำเสร็จกาลางจะนอนละ

สงสัยกลัวห้องเงียบเลยหาเรื่องทะเลาะกะเจย์ซะงั๊น...เรื่องปัญญาอ่อนที่มันปัญญาอ่อนเจง....

ทะเลาะจนนอนไม่หลับเลย...ทะเละกันจนเช้าอ่ะ....ทะเลาะกันจนเจย์เหนื่อยอ่ะ

เราก็บร้าบอแมร่งทิฐิสูงมากกกกกกกกก.... (_ _)!!~

เจย์ : ...กอดไว้เลยนะ ทิฐิของตัวเองอ่ะกอดมันไว้แน่นๆ...
แจง : .....(เงียบ นั่งน้ำตาตก ....ดูน่าสงสารสิ้นดี..แต่ตรูนี่แหละผิด..ไม่ยอมขอโทษ)

เจย์ : ตอนนี้ตัวเองจะเสียเค้าไปแล้ว..ตัวเองก็ยังมิทิฐิอยู่นะตกลงอยากจะเลิกจริงๆใช่มั้ย

แจง : ใช่เค้าอยากเลิกกะตัวเอง '___'!! (ตรูก็โง่พูดอะไรไม่รู้ออกไป...ฟายมั้ย? )...

เจย์ : ..................(ออกไปข้างนอกเตรียมตัวกลับหอ)

แจง : ............ (ยังนิ่งเป็นเป่าสาก.....เพื่อ???? )

แจง : คิดต่างๆนาๆ....เห้ยนี่เราจะเลิกกันเจงๆหรอ...นี่เราทะเลาะกันด้วยเรื่องบร้าบอ...
ตรูบร้าอ๊ะเป่าเนี่ยยยยยยย...(ถามตัวเองตลอดแต่ไม่ได้คำตอบ)

แจง : สุดท้ายก็วิ่งออกไปตามเจย์ที่ลิฟท์...(ลิฟท์มาพอดีเลย...แต่ดึงไว้ทัน)

ถ้าเจย์ลงไปข้างล่างแล้วก็ไม่กล้าลงไปตามอ่ะเพราะยังใส่ชุดนอนอยู่เล้ยยย

เจย์ : ....

เอาเจย์มาอยู่ในห้องเหมือนเดิม...แต่เราก็ไม่พูดอะไรอีก..

แค่คำขอโทษมันพูดยากนักหรอวะ...ปากหนักชะมัด ..แสรดด! <== บ่นตัวเอง!

แจง : (นิ่งนานไปละ)..... เค้าไม่อยากเลิกกะตัวเองอ่ะ

(ร้องไห้อีกละ...บ่อน้ำตาตื่นชะมัด...เจย์มันก็คงขำอ่ะ....เรายังรู้สึกว่าเราบ้าเลยหาเรื่องทะเลากเองผิดเองเจย์ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย...)

สักพักก็เข้าไปขอโทษ...ไม่อยากเลิกพูดไปเพราะความใจร้อน...

แต่เจย์ก็ไม่พูดอะไร...เจย์ใจเย็นมากกกกกก (ซึ้ง!)

เจย์ : .... (ก้มหน้าด้วยความเหนื่อย) ...หิว...เค้าหิวข้าววววว

แจง : รีบแต่งตัวเลย....มันแสดงให้เห็นว่าเจย์เริ่มโอเคแล้ว

(รู้แหละว่าตัวเองยังโกรธอยู่..แต่คงหิวมากกว่าเพราะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืน)

อีกอย่างเรามาทะเลาะกันอีกตั้งแต่เช้าจนบ่าย 3 ได้ไปกินข้าวก็เกือบ 4 โมง..เค้าขอโตดดดดด

ต่อไปจะไม่งี่เง่าอีกแล้วนะคะ..สัญญา

(พูดเป็นครั้งที่ 100 ละ เอ...หรือว่าเกิน 100 ครั้งที่พูด!!!)

เค้าจะพยายามใจเย็นกว่านี้นะคะ

ปล. ขอบคุณที่รักกันนะ
ปล. ขอบคุณที่พยายามใจเย็นกับเค้ามากกกกกก
ปล. ขอบคุณที่เข้าใจในความปากเก่ง (ตรูบอกเลิกเกือบจะทุกครั้งที่ทะเลาะกัน...เห่ออออ)
ปล. รักไอ้หมาเจย์น้าาาา...เค้าจะเป็นคนรักที่ดีสำหรับตัวเองนะคะ ^________^